Kamp Schoorl werd in de herfst van 1939 gebouwd als onderkomen voor gemobiliseerde Nederlandse soldaten.

Het raadhuisje van Groet geldt als het kleinste van Nederland en meet slechts 6,78 x 4,59 meter. Het bevat een raadzaal, een kleine vestibule en een vroeger cachot (gevangenis).

Het ‘witte kerkje’ van Groet, op een kleine verhoging vlak aan de voet van de duinen, is een van de meest schilderachtige plekjes van de gehele gemeente.

In 1094 had Schoorl al een eigen parochiekerk, waarvan geen resten zijn overgebleven. De later gebouwde stenen kerk werd tijdens de Opstand zwaar beschadigd; alleen de romaanse toren bleef gespaard. Deze stortte in 1779 in, waarna het gebouw zijn huidige uiterlijk verkreeg: een eenvoudig zaalkerkje met als bekroning een houten torentje met achtzijdige spits.

Naast de kerk staat het raadhuisje van Schoorl, dat in 1601 werd gebouwd en aanvankelijk pal aan de weg was gelegen. In 1931 werd het in verband met de verbreding van de Duinweg steen voor steen afgebroken en weer opgebouwd op de huidige plaats, waarbij ook het interieur zorgvuldig in de oude staat is gehouden.

De in de volksmond "Kijkduin" genaamde molen is een in 1772 als korenmolen gebouwde ronde stenen grondzeiler bovenkruier. Al voor 1575 stond op deze plaats een windkorenmolen, die op 27 mei van dat jaar door terugtrekkende Spaanse soldaten in brand werd gestoken. Pas na 20 jaar werd er een nieuwe molen, een standaardmolen, gebouwd die in 1771 werd afgebroken en vervangen door de huidige molen. Aanvankelijk werd de korenmolen te Schoorl verhuurd en was hij voor 5/6 eigendom van Schoorl en voor 1/6 deel van Groet. De molen werd in 1868 verkocht aan Dirk Duin.